Απόφραξη στην Ηλιούπολη

Ο Τάσος με την Ρούλα μόλις είχαν μετακομίσει σε ένα καταπληκτικό σπίτι στην Ηλιούπολη. Είναι ήδη έναν χρόνο μαζί και αποφάσισαν να δοκιμάσουν να μείνουν μαζί. Και το σπίτι ήταν μια τέλεια ευκαιρία όταν το βρήκαν. Εντελώς τυχαία, από έναν γνωστό του θείου του Τάσου. Όταν η Ρούλα το είδε την πρώτη φορά ξετρελάθηκε. Δούλευαν και οι δύο και μπορούσαν να το πληρώσουν. Και ο Τάσος δεν της χάλασε το χατήρι. Όντως ήταν πάρα πολύ ωραίο. Και εκείνου του άρεσε πάρα πολύ. Η θέα που είχε από τον 4ο όροφο ήταν μια μαγεία, αλλά και το σπίτι μέσα ήταν πολύ προσεγμένο και το το υπνοδωμάτιο ήταν σε σοφίτα που ανέβαινες με σκάλες.

Όταν το είδαν ονειρευόταν πως θα το διακοσμήσουν, τι έπιπλα θα βάλουν, τα χρώματα που θα υπάρχουν, αν θα το βάψουν διαφορετικά από το χρώμα της μανόλιας που επικρατούσε. Και το πιο σημαντικό, ήθελαν να φτιάξουν μια τεράστια βιβλιοθήκη για τα βιβλία τους.

Καθημερινά πήγαιναν στη δουλειά τους και τα απογεύματα σιγά σιγά έφτιαχναν το διαμέρισμα. Τους βοήθησαν και οι γονείς τους δίνοντάς τους χρήματα να αγοράσουν τα έπιπλα.

Και όλα ήταν έτοιμα! Όλα τα πράγματα στην θέση τους, έβαψαν και κάποιους τοίχους και το σπίτι τους έγινε υπέροχο. Αυτό για το οποίο ήταν πραγματικά περήφανοι ήταν η βιλιοθήκη που έφτιαξαν. Μια καταπληκτική κατασκευή δώρο από τον θείο του Τάσου.

Οι απόκριες πλησίαζαν και η ιδέα ήρθε! Θα έκαναν πάρτυ μασκέ στο καινούριο τους σπίτι. Συννενοήκαν με τους φίλους τους και οι ετοιμασίες ξεκίνησαν. Έπρεπε να στολίσουν το σπίτι, να επιλέξουν στολές, να σταλούν προσκλήσεις, να κανονίσουν τα ποτά αλλά και λίγα φαγητά. Έτσι το Σάββατο πρίν την Καθαρά Δευτέρα κατά τις δέκα το βράδυ ξεκίνησαν να έρχονται οι μασκαράδες. Κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα όλοι γελάγαν μεταξύ τους με την στολή που ο καθένας είχε φορέσει.

Από νωρίς το βραδάκι είχαν μαζευτεί σύννεφα και άστραφτε και μπουμπούνιζε μια από εδώ και μια από εκεί. Είχαν ακούσει τα παιδιά στις ειδήσεις ότι η βροχή που θα έριχνε θα ήταν πολύ δυνατή. Δεν τους ένοιαζε όμως και πολύ, ήταν στο σπίτι τους με τους φίλους τους και χόρευαν και γλεντούσαν.

Στις δώδεκα περίπου ξεκίνησε να βρέχει και γινόταν χαλασμός. Κοίταξαν από το παράθυρο και συνέχισαν τον χορό. Σε κάποια φάση ο Τάσος σταμάτησε την μουσική και είπε στην Ρούλα να φέρει πετσέτες. Τα νερά στο μπαλκόνι ήταν τόσα πολλά που θα έμπαιναν στο σπίτι. Η βροχή δεν σταματούσε και λογικά βούλωε το σιφόνι στο μπαλκόνι. Κάτι έπρεπε να κάνει. Βγήκε στο μπαλκόνι, προσπάθησε ε ένα λάστιχο μήπως και το ξεβουλώσει αλλά μάταια. Μπήκε μέσα μουσκεμένος, σκούπισε τα χέρια του και ζήτησε το κινητό από την Ρούλα. Έπρεπε να γίνει κάτι γρήγορα. Θυμήθηκε που πριν από έναν μήνα συζητούσαν με τον συναδελφό του τον Ηλία για κάποιο πρόβλημα που του παρουσιάστηκε στην αποχέτευση της πολυκατοικίας που έμενε. Θυμόταν την Αποφράξεις Ηλιούπολη ότι του ανέφερε. Έψαξε στο ιντερνετ και βρήκε το τηλέφωνο. Βέβαια η ώρα ήταν 12:30 τα μεσάνυχτα. Αλλά θυμήθηκε ότι η Αποφράξεις Ηλιούπολη λειτουργούσε όλο το 24ωρο. Θα έκανε μια προσπάθεια. Έκανε την κλήση και ένας πολύ ευγενικός κύριος από την άλλη άκρη του τηλεφώνου τον ρώτησε τι έχει συμβεί. Ο Τάσος του εξήγησε όσο μπορούσε και πριν κλείσει η γραμμή του είπε ότι σε λίγο θα ερχόταν το συνεργείο. Μετά από ένα τέταρτο χτύπησε το κουδούνι. Οι επισκέπτες βοηθούσαν τα παιδιά όπως μπορούσαν. Ο τεχνικός ήρθε και ενω έβρεχε με τα μηχανήματά του, τα νερά υποχώρησαν. Ήταν βουλωμένο και λίγο ακόμη και θα είχαν πλημμυρίσει. Τον πλήρωσε και τον ευχαρίστησε για την αμέσοτητα.

Το πάρτυ βέβαια δεν σταμάτησε! Ο χoρός ξεκίνησε και πάλι.